مختصری از سخنان رسول خدا، حضرت محمد (صلی الله علیه و آله) در پایان ماه شعبان و شروع ماه مبارک رمضان:
مردم! شما زندانی اعمال خود می باشید، با استغفار خود را آزاد کنید.
پشتهایتان را که از گناه سنگین است با طولانی نمودن سجده های خود آن را سبک نمایید.
بدانید خداوند به عزت خود سوگند خورده است که سجده کنندگان و نمازگزاران را عذاب نکند
و در روزی که مردم برای پروردگار جهانیان بر می خیزند، آنان را با آتش نترساند.
مردم! کسی که به مؤمن روزه داری افطار بدهد،
ثواب آزاد کردن یک بنده و آمرزش گناهان گذشته خود را دارد.
مردم! هر کدام از شما که اخلاق خود را در این ماه اصلاح کند،
روزی که در صراط پاها می لغزد، جوازی بر صراط خواهد داشت.
مردم! درهای بهشت در این ماه باز است، از پروردگار خود بخواهید آن را به روی شما نبندد؛
درهای جهنم نیز بسته است از پروردگار خود بخواهید آنان را بر شما مسلط نکند.
و با دوستان احسان نمائید و به بیچارگان و مستمندان کمک کنید که همانا
هر که یک روزه داری را افطار دهد مانند پاداش او از خدایش دریافت کند بی آن که از پاداش و اجر خودش چیزی کاسته شود.
امیر المؤمنین علیهم السلام فرمودند در آن روز برخاستم و عرض کردم ای رسول خدا! برترین اعمال در این ماه چیست؟
فرمودند: ای اباالحسن!